رسانههای غربی و دستگاههای تبلیغاتی دشمن، در نخستین ساعات پس از حمله تلاش کردند تا تصویر ایران را کشوری آسیبپذیر، متزلزل و ناتوان نشان دهند. آنها بهسرعت روایت شکست و انفعال را در رسانهها و شبکههای اجتماعی منتشر کردند تا فشار روانی بر افکار عمومی داخل کشور و افکار عمومی جهان وارد کنند. این تلاشها، بخشی از استراتژی «جنگ نرم» بود که هدفش پیشخورکردن شکست در میدان واقعی است.
اما برخلاف تصور دشمن، ایران با مدیریت هوشمندانه و هماهنگ رسانهای و اجتماعی توانست این میدان را بهخوبی کنترل کند. رسانههای داخلی با سرعتی بیسابقه، نهتنها واقعیت را بهدرستی بازنمایی کردند، بلکه با روایتسازی دقیق و مستند، تصویر ملت مقاوم، باثبات و مقتدر را به نمایش گذاشتند. این روایت قوی و منسجم، توانست همدلی داخلی را تقویت و اراده ملی را بسیج کند.
شبکههای اجتماعی، گروههای مردمی، فعالان فرهنگی و هنری با مشارکت گسترده خود، این روایت را در سطح داخلی و بینالمللی پخش کردند و تلاش دشمن برای تغییر ذهنیتها را ناکام گذاشتند. این اتحاد رسانهای، جایگاهی تازه برای ایران در فضای جهانی ایجاد کرد؛ جایگاهی که مبتنی بر حقانیت، شجاعت و ایستادگی بود.
از سوی دیگر، مدیریت موفق این روایت توانست از آسیبهای روانی و اجتماعی جلوگیری کند، فشارهای سیاسی و اقتصادی دشمن را کاهش دهد و افکار عمومی جهان را به بازنگری وادارد. این مسئله یک پیروزی راهبردی است که نشاندهنده بلوغ رسانهای، اجتماعی و فرهنگی کشور است.
تجربه این نبرد رسانهای به ما یاد داد که «مهارت مهار» تنها در میدان نظامی معنا ندارد، بلکه در میدان روایت نیز اهمیت حیاتی دارد. کنترل داستان و روایت، کلید موفقیت در جنگهای معاصر است و ایران نشان داد که میتواند با هوشمندی، صداقت و انسجام، جبهه رسانهای دشمن را تحت فشار قرار دهد و شکست دهد. این پیروزی در روایت، به همان اندازه پیروزی در میدان نظامی ارزشمند است؛ چون روایت، افکار، احساسات و ارادهها را شکل میدهد و مسیر آینده را تعیین میکند. این بار ما جنگ روایتها را بردیم، نه آنها؛ این پیروزی باید حفظ، تقویت و به نسلهای آینده منتقل شود تا در نبردهای آینده نیز بتوانیم پیروز باشیم.
درسهایی از دو سبک فرماندهی
دیدگاهتان را بنویسید