پیر مردی عائله مند و فقیر
داشت گاوی با دو جامِ پر زِ شیر
شیر، بودش آب و نان و قند و آش
با فروشش کرده اِمرارِ معاش
کاسبی ، شد مشتریِ شیرِ گاو
چند روزی آمد امّا کنجکاو
می خرید از عمد ، یک کیلو لَبن
تا سه روز و با دلی پُر سوءِ ظَن
پیر را میخواند ناحق ، کم فروش
حق و باطل فرقشان چشم است و گوش
می شنید از دیگران این حرف را
این خطایِ ناپسندِ ژَرف را
بَیعِ شیرِ پیرِ ده رندانه است
وزنِ شیرش کمتر از پیمانه است
جستجو می کرد عیبِ خود عجیب
در درونِ آن مسن سالِ نجیب
شیر را در هر سه وعده کرد وزن
دید تا کم داشت شیرِ مرد ، وزن
هر سه بارش داد کمتر ، صد گرم
بود یک کیلویِ او نهصد گرم
رفت نزد پیر و با خشم و غضب
اعتراض آورد و گفت ای بی ادب
کمتر از وزن است شیرت پیر مرد
بار کردش صد هزاران حرفِ سرد
داد پاسخ ای دکاندارِ محل
نیست در کردارِ این مسکین خِلل
من ندارم سنگ و کیل و سنجشی
من بَری هستم از این بی ارزشی
آنچه هست از آنِ توست ای بد نظر
چون خریدم از تو یک کیلو شِکر
آن شِکر باشد همان میزانِ شیر
کَیلِ من بود اعتمادم ای حقیر
این خِلل باشد وَلیدِ آن دغل
فعلِ خود را هم ببین ای بد عمل
وزن و قدر خویش را کن بررسی
هی نچسبان عیب خود را بر کسی
خود نبیند پشه یِ خونخوار ، شب
لیک هست از پشه کش ها در غضب
خودپسندی آفتِ انسان بوَد
خصم تو در قلب تو مهمان بوَد
وای بر هر بی بهایِ کم فروشِ
رو و در رفعِ عیوب خود بکوش
درسهایی از دو سبک فرماندهی
دیدگاهتان را بنویسید