در میانه انبوه تحلیل‌های جامعه‌شناختی و فقهی درباره حجاب، این پرسش بنیادین به حاشیه رانده می‌شود که حجاب در سپهر هویت جمعی یک تمدن در حال مقاومت، چه معنایی دارد؟ با عبور از سطح فردی و احکامی، حجاب در کانون «جنگ روایت‌ها» قرار می‌گیرد؛ جنگی که در آن، پوشش سر، تنها نشانه ظاهری یک نبرد عمیق‌تر بر سر تعریف «زن»، «کرامت»، «پیشرفت» و اساسا «هویت ملی» است. این یادداشت با واکاوی این چارچوب تحلیلی، استدلال می‌کند که فهم تحولات کنونی حول حجاب در ایران، بدون توجه به ابعاد هویتی-گفتمانی آن و نقش رهبری به عنوان معمار معنوی این گفتمان، ناقص و ناتوان از درک واقعیت‌های پیچیده اجتماعی خواهد بود.