در جهان امروز میدان نبرد پیش از آنکه در خاک واقع شود، در افکار عمومی، در قاب تصویر و در کلمات آغاز می‌شود. حتی یک نبرد نظامی اگر در روایت جهانی بازنده باشد، در تاریخ شکست‌خورده خواهد ماند؛ چه‌بسا در حافظه ملت خود نیز. جنگ ۱۲ روزه، اگرچه در ظاهر یک تقابل نظامی محدود بود اما در سطحی ژرف‌تر، میدان نبردی تمام‌عیار در حوزه دیپلماسی عمومی، روایت رسانه‌ای و گفتمان حقوق بشر بود؛ جایی که ایران، به‌درستی دریافت که برای بقا و بروز هویت تمدنی خود باید نه‌فقط بجنگد بلکه روایت کند.