در ظاهر، چند موشک بود و چند پایگاه. چند انفجار در یک مرکز هسته‌ای که غرب مدت‌ها بود با آن مشکل داشت. اما در حقیقت، هدف این حمله نه سانتریفیوژ بود، نه نیروگاه، نه حتی تاخیر در پیشرفت علمی. هدف بسیار بنیادی‌تر از اینهاست، استقلال! همان واژه‌ای که در ذهن غرب، خطرناک‌تر از غنی‌سازی است. وقتی آمریکا دکمه شلیک را زد و نخستین انفجار در تاسیسات فردو یا اراک یا نطنز رخ داد، آنچه واقعا زیر آوار رفت، ساختمان نبود؛ تصور ساده‌لوحانه‌ای بود که ایران را کشوری صرفا فنی یا فناورانه می‌دید. غافل از اینکه ریشه انرژی هسته‌ای در ایران، در اراده‌ای فراتر از فناوری است، یعنی اراده به ایستادن روی پای خود.