در بحبوحه تقابل تاریخی ایران با رژیم کودک‌کش اسرائیل، کشور در موقعیتی حساس قرار دارد که بیش از هر زمان دیگری، نیازمند انسجام ملی و هم‌افزایی ظرفیت‌های اجتماعی است. تجربه جنگ‌های کلاسیک در تاریخ معاصر منطقه نشان داد که سلاح، تکنولوژی و توان نظامی هرچند موثر، اما بدون مشارکت و پشتیبانی مردم، به حداکثر کارآمدی خود نمی‌رسد. امروز اما عرصه جنگ، صورتی فراتر از میدان‌های نظامی به خود گرفته و مقابله با دشمن، در میدانی موسوم به «جنگ ترکیبی» ادامه می‌یابد؛ میدانی که در آن «اعتماد مردم به مسئولان» به سان سلاحی نامرئی اما بازدارنده، نقش کلیدی در تولید قدرت نرم و برتری راهبردی کشور ایفا می‌کند.