وضعیت «نه جنگ، نه صلح» برخلاف تصورات، نه پس از جنگ ۱۲روزه، که طی یکی، دو دهه گذشته و با پیوند زدن پرونده هسته‌ای به «سایه جنگ» به وجود آمد تا برجام خسارت‌باری به امضا برسد که از امنیت ملی تا آب خوردن مردم را به امضاهای پایش گره بزند و اقتصاد و زندگی مردم را با آن شرطی کند. وضعیتی که دهه گذشته را به تعبیر رهبر انقلاب به دهه رکود و کم‌کاری تبدیل کرد، از خود جنگ هم وخیم‌تر بود؛ چراکه در ۱۲روز جنگ هم چنین تلاطماتی را در اقتصاد کشور شاهد نبودیم! این‌جاست که می‌بینیم برزخ «نه جنگ، نه صلح»، کاری با اقتصاد می‌کند که حتی خود جنگ هم ممکن است چنین اثری نداشته باشد.

در تحلیل وضعیت کنونی کشور، تعبیر «نه جنگ، نه صلح» تنها یک توصیف سیاسی نیست، بلکه مفهومی چندبعدی است که وجوه روانی، اجتماعی و فرهنگی حیات ملی را دربر می‌گیرد. در این وضعیت، جامعه در تعلیقی دائمی میان تهدید و انتظار به سر می‌برد؛ نه درگیر رویارویی مستقیم است و نه به آرامش و ثبات لازم برای پیشرفت دست یافته است.

تحول در فرهنگ اقتصادی، مستلزم فرهنگی مطلوب برای کار و تغییر الگوی مصرف و سرمایه‌گذاری است.