در ساحت نبردهای نوین، میدان حقیقی قدرت، نه صرفا جولانگاه جنگ‌افزارها، بلکه آوردگاه اراده‌ها، روایت‌ها و راهبردها است. در منازعات تمدنی، هرگاه یک کنش سیاسی امنیتی، از مرز تقابل نظامی عبور کرده و وارد افق معنابخشی به نسبت قدرت و هویت می‌شود. آن لحظه نه «رویداد»، بلکه «حادثه موسس» است؛ آن کنش نه «پاسخ»، بلکه «بازتعریف» است. مواجهه ایران با رژیم صهیونیستی دقیقا در همین سپهر قابل تحلیل است؛ سپهری که در آن، محور تقابل، نه صرف قدرت آتش، بلکه مرجعیت در تعریف قدرت است.