امروزه مناسک‌گرایی در برخی رویدادهای مذهبی مانع از فهم عمیق و انتقال پیام‌های اصلی دین شده است؛ تردیدی نیست که مناسک، بخش مهمی از باورها و کنش‌های زیبای دین‌ورزان هستند و کارکردهای مثبت فراوانی دارند؛ منابع وحیانی نیز بر ارج و اجر آنها تاکید دارند؛ اما مشکل از آنجا آغاز می‌شود که گاه لایه‌های معرفتی و تجربه‌های ناب معنوی آنها زیر تأثیر اموری دیگر مانند سرگرمی، لذت، عادت و... قرار گیرد.