تنها راه شکست نقشه دشمن، تغییر میدان بازی است. یعنی به جای توجه به تهدید، تمرکز بر ظرفیت؛ به جای انتظار رفع تحریم، تمرکز بر تولید و نوآوری داخلی؛ به جای جنگ کلمات، جهاد کار و خدمت.

رسانه‌ها باید از ترویج «فرداهای تاریک» دست بردارند و به‌جای آن، الگوهای زنده تلاش را به نمایش بگذارند. یک گزارش از کارگاهی که در شرایط تحریم، ماشین‌آلات صادراتی ساخته، از هزار خبر از «تهدیدات خارجی» موثرتر است.

در ساعات گرگ‌ومیش بامداد، تهران زیر آسمان پرستاره به خواب رفته بود. سکوت خیابان‌ها را تنها نوای آرام و یکنواخت قلب تپنده آزمایشگاه ملی می‌شکست. امیرعلی، که از شدت خستگی روی میز کنترل سر جایش خوابیده بود، ناگهان با فریاد گوشخراش اخطار از جا پرید.

باز هم دلتنگی و تنگِ غروب جمعه‌ها کاش برگردی، بیایی، ای امام بی‌قرین

در جهان امروز، جنگ‌ها دیگر لزوما با گلوله و موشک آغاز نمی‌شوند؛ اکنون آتش جنگ با یک تیتر، یک شایعه، یا یک ترس پنهان در ذهن‌ها افروخته می‌شود. دشمن برای ایران، دیگر به‌دنبال یک نبرد نظامی نیست؛ او می‌خواهد ما را در وضعیت «بی‌تصمیمی» نگه دارد، در همان مرزی که نه‌امیدی برای حرکت باقی می‌ماند و نه اراده‌ای برای مقاومت. این همان «نه جنگ، نه صلح» است؛ وضعیتی که ظاهرش آرام است، اما در باطن، همه‌چیز را می‌پوساند.