این تجربه مشترک اکثریت غریب به اتفاق مردم است که وقتی یک ناگواری و مصیبت به جمعی همدل، تحمیل شود، آنان به هم نزدیک‌تر می‌شوند و روابط جانانه و خودمانی آنان ظهور و بروز بیشتری پیدا می‌کند. چه بسا در هنگام سختی و فشار افراد همدل به یک خودآگاهی ناگهانی می‌رسند. گویی پیش از این در جریان روزمرگی‌ها التفاتی به شدت و عمق و اصالت روابط خود نداشتند. گروه‌های همدل در دل ناگواری‌ها ناگهان خود را می‌یابند. آن خود متعالی و متکامل خود را.