حوزه زنان، به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین و حساس‌ترین بخش‌های اجتماعی در جوامع امروزی، همواره از جایگاهی ویژه در سیاست‌گذاری‌های کلان جمهوری اسلامی ایران برخوردار بوده است.

از شاخصه‌های حکمرانی، تدارک زیرساخت‌ها برای امری میان‌مدت یا بلندمدت است که لزوما ابتدای امر برای عموم واضح نیست و سریعا به نتیجه نمی‌رسد. مسئله‌ای که رهبر انقلاب چند بار در خصوص فعالیت‎‌های دولت سیزدهم بدان اشاره داشتند.

آیت‌الله خامنه‌ای، بیش از نیم‌قرن است که در فضای سیاسی جمهوری اسلامی زیست می‌کند و با افراد متعدد سیاسی و کارگزاران گوناگونی - پیش از رهبری و پس از رهبری خود - مراوده داشته‌اند. به ظاهر، شهید رئیسی نیز، به عنوان یکی از آن کارگزاران و مسئولان جمهوری اسلامی تلقی می‌شود. اما بیانات رهبر انقلاب در فقدان شهید رئیسی و پس از شهادت ایشان، نمایانگر تفاوت زیستی و شخصیتی شهید رئیسی با مسئولان دیگر است.

«دولت سیزدهم از دولت‌هایی بود که از این ظرفیت‌ها خوب استفاده کرد. اگر این دولت ادامه پیدا می‌کرد، بنده احتمال زیاد می‌دهم که بسیاری از مشکلات کشور، عمدتا مشکلات اقتصادی حل می‌شد.»

ماکیاولی در کتاب شهریار خود پرده از داستانی برداشته است که سال‌ها در قالب‌های مختلف، حکومت کرده است. یک‌بار در قالب حکومت استبدادی پادشاهی، یک‌بار در قالب استبداد لیبرال دموکراسی و یک‌بار نیز در قالب آنارشیسم رسانه‌ای!

آقای رئیسی عزیز، سلامی از دل زمینی که هنوز جای گام‌هایت را فراموش نکرده، و داغی که نه در قاب خبر که در قلب مردم مانده است.

آن شب که خبر حادثه رسید، همه‌چیز در ذهنم مرور شد. نه صحنه‌های تلویزیونی، بلکه لحظات ساده‌ای که اصلا به آنها آن‌طور که باید توجه نکرده بودم.

ساعت‌ها هنوز از نیمه‌شب نگذشته بود که نگرانی‌ها رنگ واقعیت گرفت. آسمان شمال غربی ایران، آن روز، سنگین‌تر از همیشه بود؛ نه فقط از مه و باران که از سرنوشتی که هنوز گفته نشده بود. همان‌طور که سرفصل خبرها یکی‌یکی به‌روز می‌شد، بی‌قراری در دل‌ها بالا می‌گرفت. ناگهان خبر آمد: بالگرد حامل رییس‌جمهور سید ابراهیم رئیسی، در راه بازگشت از ماموریتی مردمی، سقوط کرده است. از آن لحظه به بعد، دیگر هیچ‌چیز مثل قبل نبود.