جبهه دشمن، این روزها در پی زمین‌گیر کردن ماست؛ نه با تانک و موشک، بلکه با ابزاری به مراتب خطرناک‌تر: بیماری انفعال. وضعیت «نه جنگ، نه صلح» که دشمن با طراحی هوشمندانه بر ما تحمیل کرده، صرفا یک معادله نظامی-سیاسی نیست؛ بلکه یک دام روانی-اجتماعی است. هدف این است که جامعه ایران را در وضعیت «انتظار خسته‌کننده» نگه دارد؛ جایی که نه اقدام انقلابی توجیه دارد و نه طمانینه یک صلح پایدار، پاداش کار مضاعف است. در این فضای ابهام، بزرگ‌ترین سرمایه یک ملت، یعنی روحیه امید، کار و حرکت مستمر، به آهستگی تضعیف می‌شود.

باید به این باور برسیم که انرژی هسته‌ای، به‌ویژه توان غنی‌سازی که قلب تپنده این صنعت است، برای آینده کشورمان حیاتی و غیرقابل چشم‌پوشی است.

وقتی از «دفاع مقدس» سخن می‌گوییم، ذهن خیلی‌ از ما به صحنه‌های سیاه‌وسفید فیلم‌ها و عکس‌های جبهه، به لباس خاکی، سنگرهای پر از ترکه و چهره‌های افرادی می‌رود که لبخندشان در قلب تاریخ جاودانه شده است.

در عصر حاضر که «اعتماد» در گفتار سیاستمداران گاهی کالایی لوکس و تزئینی است، نگاه دینیِ ما، روایت دیگری در آستین دارد؛ روایتی که در آن اعتماد به دشمنان دیرینه، نه نشانه‌ عقلانیت که آغاز فرسایش عزت و هویت است.

در دین اسلام و معارف معصومین (علیهم‌السلام)، مفهوم جهاداکبر و جهاداصغر، به‌عنوان دو مقوله‌ بنیادین از ابعاد مبارزه و پیکار مطرح شده‌اند که هرکدام جایگاه ویژه‌ای در تحقق اهداف دینی دارند.

در ادوار مختلف، تشکیل خانواده و تربیت نسل‌های آینده از مهم‌ترین ارکان توسعه و پیشرفت هر جامعه بوده است. دین اسلام به عنوان یک سیستم کامل، نقش حیاتی در تعریف و شکل‌دهی به بنیان خانواده را ایفا می‌کند.