سال‌هاست که بحث انرژی هسته‌ای و به‌ویژه غنی‌سازی اورانیوم، در صدر موضوعات ملی ما قرار گرفته است. نزاعی که از مرزهای فنی فراتر رفته و به هویت، استقلال و حتی آینده تمدنی ایران گره خورده است. رهبر انقلاب بارها در سخنان خود به این معنا اشاره کرده و به صراحت فرموده‌اند: «انرژی هسته‌ای حق مسلم ملت ایران است.» این جمله کوتاه بیانیه‌ای است در باب عزت ملی، استقلال علمی و ضرورت حفظ اقتدار در جهانی که ضعیفان را بی‌رحمانه می‌بلعد.

تاریخ مقاومت ایران را که ورق بزنی، یک چهره همیشه پیش رویت سبز می‌شود؛ جوان ایرانی! نه ژنرال‌های آراسته، نه دیپلمات‌های پرمدعا، بلکه همان نوجوان یا جوانی که با لبخند و قمقمه آب به خط رفت و دیگر بازنگشت. دفاع مقدس هشت‌ساله، میدان ظهور نسلی بود که به دنیا نشان داد جوانی یعنی موتور حرکت یک ملت.

اعتماد، شالوده هر جامعه زنده و پویاست. بدون وجود سطحی از اعتماد میان افراد، نهادها و حاکمیت، هیچ رابطه‌ای پایدار نمی‌ماند و هیچ برنامه‌ای به ثمر نمی‌نشیند. اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می‌شود که بسیاری از بحران‌های امروز، نه صرفا اقتصادی یا سیاسی، بلکه ریشه در فرسایش اعتماد اجتماعی دارند.

ما دیگر از تحقیر خسته‌ایم. از وعده‌هایی که پشت میزهای شیک غربی داده شد و به محض رسیدن پایش به بازی قدرت، آب و ناپدید شد. کشتی اقتصاد ما در دریای طوفانی قرار دارد. موج‌ها بلندند؛ البته نه آن‌قدر بلند که نتوان از لنگر درون و همسایگان بهره گرفت. اما راهبردی که بر تکیه‌گاه‌های درونی و اتحاد منطقه‌ای استوار نباشد، سرابی است که به قیمت استقلال ملی تمام می‌شود.

فرهنگ و اقتصاد دو ضلع پیوسته در توسعه ملی هستند و هرگونه بی‌توجهی به پیوند میان آنها، می‌تواند فرصت‌های استراتژیک را از دست دهد. در نگاه عمومی، فرهنگ اغلب محدود به هنر و سرگرمی تلقی می‌شود، اما واقعیت آن است که این حوزه زیربنای هویت ملی، سرمایه اجتماعی و انسجام جامعه است.

حالا که دست‌کم سه کانال خبری غربی در کمتر از دو هفته، عبارت «ضرورت گفت‌وگو برای خلع‌سلاح حزب‌الله» را در صدر مواضع خود قرار می‌دهند و همزمان در بیروت صحنه سیاسی به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که انگار راه خروج از بحران اقتصادی فقط از یک در باریک می‌گذرد - دقیقا همان درِ خلع‌سلاح - شاید وقت آن رسیده باشد یک گام عقب‌تر برویم و از خود بپرسیم آیا این فقط یک بحث تاکتیکی درباره لبنان است یا بخشی از یک پروژه کلان برای بازچینش سازه ژئوپلیتیک منطقه؟

مراسم بزرگداشت شهدای اخیر بود. نشسته بود گوشه جلسه، نه آن‌قدر عقب که دیده نشود، نه آن‌قدر جلو که در تیررس نگاه‌ها باشد. نه غریبه بود، نه صمیمی. سکوت کرده بود. کسی هم نمی‌پرسید چرا؟ کسی نمی‌خواست بداند چه فکر می‌کند. کسی اصلا متوجه نشد که آمده. آمده بود که شاید بفهمد انقلاب هنوز جایی برایش دارد یا نه. نیافت. رفت.

رهبر معظم انقلاب با صراحت می‌فرمایند «ما از ایران دفاع می‌کنیم، چون ایران سنگر اسلام است».