بیت‌الحکمه در بغداد، دارالعلم در قاهره و مدارس نظامیه در نیشابور و بغداد، بیش از آنکه مراکز قدرت سیاسی باشند، نماد تسلط بر فضای دانایی بودند.

«کتاب» نه ‌فقط حامل دانش، که خود موتور محرک تغییر بوده است؛ از خلق نهضت‌های کوچک گرفته تا شکل‌گیری انقلاب‌های بزرگ.

برخی لحظات و برخی اشخاص چنان در دل تاریخ می‌نشینند که بدل به نماد می‌شوند؛ نه صرفا برای آن‌که چه کردند، بلکه برای آن‌که چه نمایاندند.

جوان ایرانی در بزنگاه دشواری ایستاده است؛ میان گذشته‌ای پر از آرمان و آینده‌ای پر از ابهام. اگرچه بحران معنای کار یک معضل پیچیده و چندوجهی‌ است اما راه برون‌رفت از آن نیز در دل همان پیچیدگی نهفته است؛ از بازنگری در ساختارهای اقتصادی و آموزشی گرفته تا اصلاح نگرش‌های فرهنگی و اجتماعی نسبت به کار. در این مسیر، نمی‌توان فقط از جوان انتظار تاب‌آوری داشت، بلکه جامعه، نظام حکمرانی و نهادهای مدنی باید سهم خود را بپذیرند. آینده شغلی جوانان، با معنا، امید و فرصت بازتعریف می‌شود؛ نه با وعده‌های بی‌پشتوانه، بلکه با اقداماتی ریشه‌دار، همدلانه و مبتنی بر واقعیت.

در تحلیل سیاست خارجی جمهوری‌اسلامی ایران، یک نکته اساسی و متفاوت نسبت به سایر الگوهای حکمرانی در جهان وجود دارد و آن نقش بی‌بدیل و تعیین‌کننده «مردم» در این عرصه است. این جایگاه ویژه، نه یک شعار بلکه حقیقتی جاری در نظام تصمیم‌گیری است که همواره در بیانات رهبر انقلاب‌اسلامی مورد تاکید قرار گرفته و در عمل نیز به‌عنوان رکن اصلی مدیریت کشور، به‌خصوص در شرایط جنگ ترکیبی، نقش‌آفرینی‌کرده است.

در تحلیل سیاست خارجی جمهوری‌اسلامی ایران، یک نکته اساسی و متفاوت نسبت به سایر الگوهای حکمرانی در جهان وجود دارد و آن نقش بی‌بدیل و تعیین‌کننده «مردم» در این عرصه است. این جایگاه ویژه، نه یک شعار بلکه حقیقتی جاری در نظام تصمیم‌گیری است که همواره در بیانات رهبر انقلاب‌اسلامی مورد تاکید قرار گرفته و در عمل نیز به‌عنوان رکن اصلی مدیریت کشور، به‌خصوص در شرایط جنگ ترکیبی، نقش‌آفرینی‌کرده است.