بیانات اخیر رهبر انقلاب درباره قرار داشتن جمهوری اسلامی در «کانون یک جنگ تبلیغاتی و رسانه‌ای»، اگر در پرتو تحولات پس از جنگ غزه و جنگ ۱۲ روزه اخیر خوانده شود، دلالتی فراتر از یک هشدار مقطعی می‌یابد.

در این نوشته می‌خواهم درباره جامعه رسانا بنویسم. جامعه رسانا یعنی جامعه‌ای که به اقتدار معنی رسیده. اقتدار معنی یعنی داشتن فرهنگی غنی و روحی متعالی و تاریخی پیوسته و هویتی مشخص و روابط زنده و پویا بین این معنای کلی و شاکله شخصیت و شکل و صورتی که آن معنا و این شخصیت را به تدریج نمودار می‌کند. جامعه رسانا یعنی جامعه‌ای خودآگاه و خودشناخته و خودساخته.

تحولات شتابان عرصه ارتباطات و رسانه، ماهیت تقابل‌های معاصر را از میدان‌های سخت نظامی به میدان‌های پیچیده ادراکی و گفتمانی منتقل کرده است. در این وضعیت، آنچه از آن به «جنگ تبلیغاتی و رسانه‌ای» یاد می‌شود، صرفا یک استعاره نیست، بلکه بیانگر نوعی نبرد واقعی بر سر معنا، روایت، هویت و اراده جمعی جوامع است. تاکید رهبر انقلاب بر قرار داشتن نظام اسلامی در «کانون یک جنگ رسانه‌ای» ناظر به همین جابه‌جایی میدان تقابل و ضرورت بازتعریف مسئولیت کنشگران فرهنگی، رسانه‌ای و فکری در شرایط جدید است.

کاربرد مکرر واژگان و استعاره‌های نظامی در بیانات رهبر انقلاب برای توصیف وضعیت رسانه‌ای امروز، یک انتخاب صرفا بلاغی یا احساسی نیست؛ بلکه نشانه‌ای روشن از دگرگونی ماهیت منازعه در جهان معاصر است.

ما در کانون یک جنگ تمام‌عیار تبلیغاتی و رسانه‌ای در مقابل یک جبهه وسیع قرار گرفته‌ایم. دیده‌بانی میدان نبرد، خبر از آرایش پیوسته و منسجم و برنامه‌ریزی‌شده و مجهز در صفوف دشمن دارد.

پس از تحولات اخیر منطقه و به ویژه جنگ غزه، دیگر تردیدی باقی نمانده است که رویارویی اصلی جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت با دشمن، صرفا در میدان نظامی رخ نمی‌دهد.

جنگ غزه را نمی‌توان صرفا در چارچوب یک رویارویی نظامی یا حتی سیاسی تحلیل کرد؛ آنچه پس از این جنگ برجسته‌تر از هر زمان دیگر رخ نمود، انتقال ثقل منازعه به «میدان رسانه» و «نبرد روایت‌ها» بود.

واقعیت این است که در طول چند دهه اخیر، به‌ویژه دو دهه گذشته، فناوری‌های جدید ارتباطی و رسانه‌ای با سرعتی بسیار بالا در جهان به وجود آمده‌اند. کشور ما نیز از این قاعده مستثنا نبوده و این فناوری‌ها به داخل کشور وارد شده‌اند.