کارگزاران اصلی حکومت پهلوی غافل از ظرفیت‌های تمدنی ایران اسلامی، اصرار زیادی بر پایبندی به این پندار باطل داشتند که ایران ظرفیت و توانایی مقابله با نظام سلطه را ندارد و ملزم به حفظ جانب دولت‌های سلطه‌گر و پرهیز از رویارویی مستقیم با آنهاست.

در میانه قرن پانزدهم، اروپاییان بر آوار کلیسا و نهاد دین، بنایی تازه برپا کردند؛ بنایی که شعارش انسان بود اما در عمق خود، اعلام طغیان علیه حقیقت بود. بشر غربی از خدا برید تا خود را مطلق سازد و این سرآغاز عصری شد که به نام رنسانس شناخته شد اما در واقع، غروب معنویت بود.

در روزگاری که جنگ‌ها دیگر تنها در میدان نبرد رخ نمی‌دهند، بلکه در ذهن‌ها و روایت‌ها جریان دارند، شناخت ماهیت تمدن غرب و سازوکارهای سلطه آن، ضرورتی تمدنی و معرفتی است. غرب با بهره‌گیری از میراث فکری اومانیسم و سکولاریسم، توانسته است ساختاری پیچیده از نفوذ فرهنگی، اقتصادی و رسانه‌ای پدید آورد که هدف آن استحاله آرام هویت ملت‌هاست.

درک صحیح از سیاست خارجی جمهوری‌اسلامی ایران، بدون‌توجه به جایگاه مسئله فلسطین و رژیم صهیونیستی، ممکن نیست. از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، سیاست خارجی کشور بر پایه اصولی روشن و غیر قابل‌تغییر استوارشده است که یکی از محوری‌ترین آنها، مقابله‌ جدی، عملی و همه‌جانبه با رژیم صهیونیستی تا زمان نابودی کامل این غده سرطانی است؛ سیاستی که نه برخاسته از احساسات مقطعی، بلکه محصول یک شناخت عمیق، اصولی و راهبردی از ذات این رژیم و جایگاه آن در معادلات سلطه جهانی است.

در مدیریت کلان کشور و به‌ویژه در عرصه سیاست خارجی، یکی از مسائل مهم و همیشگی، نحوه مواجهه با شرایط پیچیده و متغیر جهانی است. اینکه در هر مقطع زمانی چه تصمیمی اتخاذ شود، چگونه با تهدیدات روبه‌رو شویم، کجا ایستادگی کنیم و کجا در قالب گفت‌وگو و مذاکره به دنبال پیشبرد اهداف باشیم، نیازمند برخوردی دقیق، هوشمند و براساس مبانی فکری مستحکم است.

تحولات رسانه‌ای در دهه اخیر، به‌ویژه با رشد شتابان شبکه‌های اجتماعی از جمله اینستاگرام، ساختار حکمرانی فرهنگی را وارد مرحله‌ای تازه کرده است.

این متن با استناد به تاریخ پرافتخار و مقاوم نهاد روحانیت، از کلینی تا خمینی، به این پرسش می‌پردازد که "اگر جمهوری اسلامی سقوط کند، طلبه چه خواهد کرد؟" و پاسخ می‌دهد که نهاد ریشه‌دار و مردمی روحانیت، فراتر از یک نظام سیاسی، همواره استمرار داشته و مأموریت خود را برای هدایت جامعه و آماده‌سازی زمینه ظهور ادامه خواهد داد

پوشش تنها یک ابزار برای پوشاندن بدن یا زیبایی نیست، بلکه یک رسانه قدرتمند فرهنگی است که هویت، باورها و ارزش‌های فرد و جامعه را بازتاب می‌دهد. متأسفانه امروزه این کالای فرهنگی مهم، گاه به ابزاری برای تهاجم فرهنگی و تغییر ارزش‌های جامعه تبدیل می‌شود