ما همیشه از امتحان مردم با ولی حرف می‌زنیم، اما از صحبت درباره امتحان ولی با مردم فرار می‌کنیم. چون در آن امتحان دوم، آینه را رو به خودمان می‌گیرند و می‌بینیم که چه‌قدر می‌توانیم برای ولیّمان خار باشیم. عجیب است، ولی شاید خدا بیشتر دلش به همین امتحان دوم خوش است؛ چون در آن، ما بی‌پرده لو می‌رویم...

طبق آمارهای منتشر شده گام تبری از اسرائیل برداشته شده و باید با گام تولی نسبت به انقلاب اسلامی تکمیل شود. طوفان الأقصی باعث شد تا جهان با چهره کثیف تمدن وحشی غرب آشنا شود.

دست‌هایم را به تو می‌دهم، .:. نه برای ستایش زر، .:. نه برای پناه بردن به سایه‌ی قدرت .:. برای چیدن یک سیب سرخ، .:. از درخت وطن با لبخندی پر شکوفه .:.

باز هم دلتنگی و تنگِ غروب جمعه‌ها کاش برگردی، بیایی، ای امام بی‌قرین

جبهه دشمن، این روزها در پی زمین‌گیر کردن ماست؛ نه با تانک و موشک، بلکه با ابزاری به مراتب خطرناک‌تر: بیماری انفعال. وضعیت «نه جنگ، نه صلح» که دشمن با طراحی هوشمندانه بر ما تحمیل کرده، صرفا یک معادله نظامی-سیاسی نیست؛ بلکه یک دام روانی-اجتماعی است. هدف این است که جامعه ایران را در وضعیت «انتظار خسته‌کننده» نگه دارد؛ جایی که نه اقدام انقلابی توجیه دارد و نه طمانینه یک صلح پایدار، پاداش کار مضاعف است. در این فضای ابهام، بزرگ‌ترین سرمایه یک ملت، یعنی روحیه امید، کار و حرکت مستمر، به آهستگی تضعیف می‌شود.

در اخلاق اسلامی، مفهومی عمیق به نام «ذکر» وجود دارد که می‌توان از آن به آمادگی ذهنی تعبیر کرد. این حالت، ذهن انسان را در وضعیتی از آگاهی نگه می‌دارد که همواره نسبت به وظایف، مسئولیت‌ها و هدف‌هایش هوشیار باشد. اصطلاحا «به یاد دارد» که باید چه کند؛ چه چیزی باید بنویسد، با چه کسی باید تماس بگیرد، جواب پیام چه کسی را باید بدهد، چه چیزی باید بخواند، چه چیزی باید بخورد، کجا باید برود، چه چیزی باید بخرد و...

کشور ما این روزها در میانه‌ میدان عجیبی ایستاده است؛ نه صدای آژیر جنگ به گوش می‌رسد، نه نشانه‌ای از صلح پایدار دیده می‌شود. دشمن، بی‌آنکه حتی گلوله‌ای شلیک کند، ما را در «انتظار» گرفتار کرده است؛ انتظاری که به ظاهر آرام است، اما در باطن، فرساینده و فلج‌کننده. این همان وضعیتی است که رهبر انقلاب از آن با عنوان «حالت نه جنگ، نه صلح» یاد کردند و هشدار دادند که: «منتظر تحولات بیرونی نباشیم.»

در تاریخ ملت‌ها، دوره‌هایی وجود دارد که نه آتش جنگ شعله‌ور است و نه نسیم آرامش و صلح بر چهره جامعه می‌وزد. این برزخ میان خوف و رجا، همان وضعیت نه جنگ، نه صلح است؛ وضعیتی که نه میدان نبرد را می‌طلبد و نه سازندگی را اجازه می‌دهد. دشمن، با طراحی دقیق این حالت تعلیق، ملت را در وضعیتی از رخوت، انتظار و بی‌تصمیمی نگه می‌دارد. رهبر انقلاب در دیدار اخیر با اعضای دولت، با درک عمیق از این دام روانی و سیاسی، تاکید کردند: منتظر تحولات بیرونی نباشیم؛ روحیه کار و تلاش را غلبه بدهیم بر حالت نه جنگ، نه صلح که دشمن می‌خواهد بر ما تحمیل کند.