بی‌شک حادثه بزرگ جنگ دوازده روزه و شکست مفتضحانه غرب در مواجهه شرارت‌بارش با ایران در تاریخ جهان ثبت و ضبط خواهد شد و از این پس مورد مطالعات عمیق و دقیق قرار خواهد گرفت. این جنگ در واقع تشدید کننده تحولاتی بود که از هفت اکتبر آغاز شد و پیش و پس خود را از هم جدا کرد. اما غرب هنوز سعی دارد، همان راه و رسم گذشته را در رفتار با ما ادامه دهد. در حالی که نه اروپا و نه آمریکا و نه باند جنایتکار اسرائیل، هیچگاه به موقعیت قبلی خود بازنخواهند گشت و اشتباه بزرگ آنان در کوتاه‌مدت و میان‌مدت آنان را دچار شکست‌های جبران ناپذیر و غیر قابل بازگشت بیشتر خواهد کرد.

چرا نظام سلطه با گذشت ۴۰ سال از جنگ تحمیلی، مجددا دست به اقدام نظامی علیه ایران می‌زند و دنباله‌ جنگ تحمیلی، جنگ دوازده روزه را بر ایران تحمیل می‌کند؟ پاسخ این سوال را باید در نقض مستمر منافع نظام سلطه توسط جمهوری اسلامی سراغ گرفت. به اذعان رهبر انقلاب، پیروزی انقلاب اسلامی برای نظام سلطه صرفا به‌منزله یک ضربه مقطعی نبود و مستکبران شرق و غرب این را عمیقا درک کردند. پیروزی و استمرار انقلاب اسلامی از جهات متعددی ناقض منافع نظام سلطه بوده است.

جنگ‌ها تمام می‌شوند، اما حافظه تاریخی مردم جنگ‌زده چطور؟ حقیقت آن است که آنچه در میدان رقم می‌خورد، اگر در حافظه جمعی ثبت نشود، به سرعت در هیاهوی روزمرگی محو خواهد شد. هشت سال دفاع مقدس ما به برکت همان حافظه‌سازی نهادی و روایت‌های مکتوب، فیلم‌های مستند، خاطرات و آثار هنری باقی ماند. اما امروز با تجربه «۱۲ روز دفاع مقدس»، پرسش تازه‌ای پیش روی ماست که این بار میراث جنگ در کجا و چگونه ذخیره خواهد شد؟

هشت سال دفاع مقدس، گنجینه‌ای است که هویت ما را شکل داده است. اما آیا هنوز این گنجینه، در قاب اسارت معنا گرفتار نیامده است؟ جایی که مفاهیمی چون ایثار، شهادت و مقاومت، چنان در کلیشه‌های تکراری حبس شده‌اند که دیگر کشش و انگیزه لازم را برای نسلی که در عصر ارتباطات و فضای مجازی تنفس می‌کند، ندارند. در این میان، ۱۲ روز دفاع مقدس یا همان عملیات وعده صادق، نه فقط یک واقعه تاریخی بلکه آینه‌ای شد که نشان داد روحیه مقاومت، با ابزار و زبانی نوین، همچنان زنده است و می‌تواند، نه فقط مخاطب، بلکه کنشگر را به میدان بیاورد.

«خرمشهر را خدا آزاد کرد»، جمله‌ای که هنوز در گوش تاریخ طنین دارد، اما امروز کنار آن باید جمله‌ای دیگر را گذاشت: «۱۲ شب تهران، خواب تل‌آویو را ربود.» اگر خرمشهر نماد پیروزی ایمان و ایستادگی در برابر ارتشی مجهز بود، ۱۲ روز اخیر نشان داد که همان منطق ایستادگی، با شکل و ابزاری تازه، هنوز زنده است.

سینمای ایران پس از جنگ هشت‌ساله، به یکی از مهم‌ترین بسترهای روایت مقاومت بدل شد. قاب‌های خاکی آن سال‌ها هنوز در ذهن جمعی ما حک شده است. اما امروز، در روزگار «۱۲ روز دفاع مقدس»، ما با دنیایی تازه روبه‌رو هستیم. دنیایی که دیگر سینما یا جلد کتاب را نمی‌شناسد، بلکه گوشی موبایل و مانیتور لپ‌تاپ را به میدان آورده است.

نسل امروز با گونه‌ای سونامی از روایت‌های ناسازوار روبه‌رو است