ایران، قامت استوار تاریخ

همه ‌چیز از سحرگاه ۲۳ خرداد و تجاوز مستقیم رژیم صهیونی به خاک مقدس ایران اسلامی شروع نشد. ایران پیش‌تر آماج حمله‌ها بود اما نه فقط به خاکش، بلکه به حقیقتش. نه با موشک و جنگنده، با ترور فرزنداش. آنجا که تاریخ، دروازه‌هایش را به روی مهاجمان گشود، روحش تسلیم نشد؛ رنج دید، داغ بر دلش نشست اما خم نشد. این ایستادگی، نه از سر عادت، بلکه از طینتی برآمده از ایمان بود؛ طینتی که سینه تاریخ را با مفهوم مقاومت شکافت و از درون‌مایه دیانت، غیرت و عقلانیت، بنایی ساخت به نام ایران.
ایران امروز، اگر بر قله می‌ایستد، نه فقط با دستاوردهای نظامی، بلکه با اتکای به فهمی تاریخی از مفهوم دشمن، از تجربه رنج و بیداری و از ذخیره‌ای تمدنی است که قرن‌ها آن را در سینه نگه داشته. «یک روزی بود… که اسم آمریکا افراد را می‌ترساند… حالا همان ملت به اینجا رسیده که مستقیم می‌ایستد سینه به سینه این قدرت». این درگردیسی، فقط با سلاح اتفاق نیفتاده است؛ این نتیجه زایش یک اراده ملی‌ است، زاییده تاریخی از حماسه عاشورا تا قیام ۱۵ خرداد، از مسجد گوهرشاد تا خیابان انقلاب. دشمن برای ما صرفاً ارتشی در مرز نیست، بازتاب تاریکی در آیینه روشن ماست. به همین سبب است که ایرانی، وقتی با تهاجم مواجه می‌شود، تنها به ابزار نظامی نمی‌اندیشد، بلکه «معنای دفاع» را بازتعریف می‌کند. او در دل تهدید، فرصت کشف می‌کند و در هر زخم، عهدی با تاریخ می‌بندد.
در این سرزمین، مرجعیت دینی هیچ‌گاه پشت دیوار مسجد محصور نمانده است. از فتوای میرزای بزرگ علیه استعمار تنباکو، از قیام مدرس و کاشانی در برابر استبداد و بیگانه تا رهبری پرصلابت ولایت فقیه، همواره علم و ایمان در هم تنیده‌اند تا وجدان تاریخی ملت را بیدار نگه دارند و این، همان سنتی است که امروز هم استمرار دارد. نسبت دیانت و هویت ملی، نه تزئینی است و نه مصلحتی، بلکه جوهره بقاست.
منطق ایستادگی امروز ایرانیان نیز وامدار همین درک است. آنان دشمن را تنها در خارج از مرز نمی‌جویند، بلکه در هر تحریفی، در هر تصویر ناقص از خود، در هر بایکوت اندیشه‌ای که حقیقت ملت را نمی‌بیند، نشانه‌های دشمن را بازمی‌شناسند. آنان فهمیده‌اند روایت از خود، نه‌فقط سلاح نرم که بخشی از هویت تاریخی ماست. از همین رو است که حتی در جنگ‌های تمام‌عیار رسانه‌ای، ایران باز هم ایستاده است؛ با قامت کلمه، با تیغ معنا، با روایت روشن.
این ایستادگی، صرفاً واکنشی عاطفی نیست. پشت آن، عقلانیتی تاریخی خفته است. ایرانی، نه اهل انفعال است و نه ماجراجویی. او صبر می‌کند اما از آن جنس که چون کوه استوار است، نه چون مرددهای صلح‌طلب. تاب‌آوری‌اش نه از سر ضعف، بلکه از قوت روح است و این روح، برآمده از نسلی ا‌ست که فرزندانش در روزگار جنگ، خاک را با دست خود حفر کردند اما با امید چشم دوختند به آسمان فتح.
در جهانی که سلطه‌گران روایت خود را با صدای بلند فریاد می‌زنند، ایران روایتش را در سکوت ایستادگی نوشت. از نهضت جنگل و مقاومت دلواری تا میدان‌های حلب و خرمشهر، هر تکه‌ای از خاک این سرزمین با حماسه معنا شده است. و امروز، در عصری که عقلانیت تقلیل یافته به مصلحت‌جویی و دیپلماسی، ایران همچنان بر ایده عدالت و عزت پا می‌فشرد، چون می‌داند هزینه استقلال، هرچند سنگین، بهایی‌ است که ملتی رشید می‌پردازد تا اسیر وابستگی نشود.
دشمنان بسیار کوشیده‌اند ایرانی را ملت خضوع و تسلیم معرفی کنند اما واقعیت آن است که اگر ملتی در برابر صدها سال هجمه، هنوز بر موضع عزت ایستاده، این نه محصول انفعال، بلکه نتیجه عقلانیتی مکتبی و تمدنی‌ است. از این ‌رو است که ایران را باید حقیقتی ایستاده دید؛ نه‌فقط بر خاک، بلکه بر بلندای فهم تاریخی، تجربه معنوی و وفاداری به خویشتن. فرهنگ مقاومت در ایران، نه یک انتخاب سیاسی، بلکه یک ذات تمدنی است. هر که از بیرون نظاره کند، درمی‌یابد این ملت از زهدان مادر با مرثیه عاشورا بزرگ شده، با شاهنامه به سربلندی اندیشیده و با قرآن به حکمت مسلح شده است. از همین رو است که در هنگامه‌های آزمون، سر تسلیم فرود نمی‌آورد، چرا که به قول رهبرش، «ملت ایران، یک ملت حماسه‌ساز است».
ایران در بزنگاه‌ها همواره کنشگر بوده است، چون بر خلاف بسیاری از ملت‌ها، تاریخ را نه باری بر دوش، بلکه مسؤولیتی بر دوش خود دانسته است و تا این «احساس مسؤولیت تاریخی» زنده است، هیچ دشمنی، نه با سلاح و نه با رسانه، نخواهد توانست این ملت را از جا برکند.
و امروز، بیش از همیشه باید این حقیقت را به یاد آورد: هزینه استقلال، اگرچه سنگین است اما از هزینه وابستگی بسیار کمتر است و همین کافی‌ است بدانیم تا زمانی که این ملت به ایمان خود وفادار است، دشمن هیچ‌گاه بر او چیره نخواهد شد. ایران، چون سرو ایستاده است و این ایستادگی، نه از جنس لجاجت، بلکه از گوهر فهم تاریخی، دین‌باوری و غیرت ملی ا‌ست. دشمن اگر هزار بار دیگر نیز بیازماید، باز هم خواهد دید «ایران اسلامی به توفیق الهی روز به روز قوی‌تر خواهد شد باذن‌الله».