شنبه / ۱۵ آذر / ۱۴۰۴ Saturday / 6 December / 2025
×
کتاب‌خوان عالی‌قدر
نقش‌آفرینی یک تقریظ در مهندسی فرهنگی

کتاب‌خوان عالی‌قدر

قیام خاموش
گاهی که باید سلاح قلم را کنار گذاشت

قیام خاموش

حکمرانی فرهنگی در عصر شبکه‌های مجازی
بازطراحی رابطه حکمرانی و جامعه در زیست‌جهان شبکه‌ای

حکمرانی فرهنگی در عصر شبکه‌های مجازی

مقاومت یعنی زندگی

از سوریه چه آموختیم

شاید خیلی‌ها فکر کنند جنگ فقط صداهای بلند انفجار است، دود و آوار یا خط مقدم و تانک و تفنگ؛ اما من باور دارم جنگ، آن‌قدرها هم که فکر می‌کنیم، دور نیست؛ هرجا که ترس باشد، ناامنی باشد و دل‌ها بلرزند، جنگ هم هست.

در سفرهای کاری‌ام به مناطق مرزی، بارها با آدم‌هایی روبه‌رو شدم که قصه‌هایشان، قصه جنگ سوریه بود. قصه زنانی که سرپرست خانواده شده‌اند و با چشمانی خسته، شب‌ها را به امید آینده‌ای بهتر سپری می‌کنند. قصه کودکانی که برای بازی‌کردن به جای پارک، کوچه‌های پر از خاک و سنگ را انتخاب کرده‌اند.
سوریه جایی که امروز بیش از هر زمان دیگری به بازسازی نیاز دارد، نه فقط ساختمان‌ها بلکه دل‌های خسته‌ای که سال‌ها درگیر ترس و ناامنی بوده‌اند. ما که در اینجا نشسته‌ایم، باید بیاموزیم که حمایت از این جامعه، فقط به معنی ارسال کمک‌های مالی نیست، بلکه همراهی واقعی با مردم آن است؛ گوش‌دادن به صدایشان، درک دردهایشان و گسترش امید.
شاید باورش سخت باشد، ولی با همه سختی‌ها امید هنوز زنده است. امیدی که زنان سوری با ایستادگی خود به ما نشان داده‌اند. آنان که در میان ویرانی‌ها، نه فقط به فکر خود بلکه به فکر جامعه و آینده‌ای بهتر بوده‌اند. البته نمی‌توان نقش‌محور مقاومت را در حمایت از این جامعه نادیده گرفت؛ نقشی که فراتر از میدان جنگ، در دیپلماسی، فرهنگ و اجتماع تبلوریافته است. این نقش کلیدی برای مقابله با نقشه‌های آمریکا و اسرائیل در منطقه است که می‌خواهند با بحران‌سازی، امنیت ما را تهدید کنند. در میان این سختی‌ها، داستان‌های کوچکی هست که خیلی وقت‌ها از چشم رسانه‌ها دور می‌مانند. مادری که با دست‌های خسته، نان‌آور خانه است؛ معلمی که با وجود خطرات هر روز به کلاس می‌رود تا به کودکان جنگ‌زده درس زندگی بدهد؛ جوانانی که به جای تسلیم‌شدن، با شور و اشتیاق در حال ساختن آینده‌ای بهتر هستند. این قصه‌ها به من یادآوری می‌کند که مقاومت تنها در میدان نبرد خلاصه نمی‌شود، بلکه در لحظه‌های ساده زندگی، در اشک‌ها و لبخندها و در انتخاب‌های روزمره انسان‌ها هم حضور دارد.از نگاه من، ایران که همسایه و متحد سوریه است، باید بیشتر از همیشه درک کند که حمایت از بازسازی سوریه، سرمایه‌گذاری روی ثبات و امنیت خود ماست. همکاری‌های فرهنگی، اقتصادی و انسانی باید بیش از پیش گسترش یابد و نباید گذاشت که دشمنان منطقه، این فرصت را از ما بگیرند. به‌عنوان یک فرد عادی جامعه که همانند همه دغدغه‌مند آینده است، باید از هر فرصتی استفاده کرد تا صدای مردان و زنان و کودکان سوری به گوش دیگران برسد؛ تا یادمان باشد جنگ فقط روی نقشه نیست، روی زندگی‌هاست. سوریه به ما آموخت که مقاومت یعنی زندگی، امید یعنی مبارزه و آینده یعنی تسلیم‌نشدن.

نوشته های مشابه
هشیار باشیم
آغاز فصل جهش راهبردی ایران و تحولات پیچیده منطقه

هشیار باشیم

ضرورتی غیرقابل‌اجتناب
بازطراحی عمق استراتژیک ایران در پرتو تحولات سوریه

ضرورتی غیرقابل‌اجتناب

جغرافیای ذهنی امنیت
از قوس شیعه تا افق نو بازدارندگی

جغرافیای ذهنی امنیت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *