آغاز گفت‌وگو

چکید قطرهٔ اشکی که های و هویم بود
چقدر حرف شکسته که در گلویم بود

حواس من به هیاهوی زائران حرم
نگاه من به خطوطی که روبه‌رویم بود

نوشته بود «فَاِنّی قَریب» روی ضریح
و این نشانهٔ پایانِ جستجویم بود

دلم دعا شد و پر زد که مستجاب شود
دلم رسید همان‌جا که آرزویم بود

سلامِ لحظهٔ آخر در آستانهٔ در
سلام، نقطهٔ آغاز گفت‌وگویم بود